گروه مهندسین مشاور سورین

صنعت فولاد از نیاز به فلزات قوی تر و با سهولت تولید بیشتر رشد کرد. پیشرفت های فنی در ساخت فولاد در نیمه آخر قرن نوزدهم، نقشی اساسی در ایجاد اقتصاد مدرن وابسته به ریل، اتومبیل، تیرآهن، پل و انواع دیگر محصولات فولادی ایفا کرد. کار آهن را می توان از 3500 سال قبل از میلاد در ارمنستان جستجو کرد. در دهه 1880 بود که تقاضای فولاد برای ریل های فولادی روز به روز بیشتر شد و ایالات متحده را به بزرگترین تولید کننده فولاد در جهان تبدیل کرد.

پس از جنگ جهانی دوم، صنعت فولاد ایالات متحده با افزایش رقابت تولیدکنندگان ژاپنی و اروپایی رو به رو شد که صنایع خود را بازسازی و نوسازی کردند. سپس، بسیاری از کشورهای جهان سوم، مانند برزیل، صنایع فولادی خود را ایجاد کردند و فولادسازان بزرگ ایالات متحده با رقابت فزاینده ای از کارخانه های کوچکتر و غیراتحادیه (مینی کارخانه ها) که فولاد ضایعات را بازیافت می کردند، رو به رو شد. ایالات متحده حدود نیمی از فولاد جهان را در سال 1945 تولید کرد و در سال 1999، دومین تولیدکننده بزرگ، با ٪12 از بازار جهانی، پشت سر چین و جلوتر از ژاپن و روسیه بود.

از دهه 1970، رشد فزاینده رقابت و افزایش در دسترس بودن مواد جایگزین مانند پلاستیک، رشد صنعت فولاد را کند کرد .پس از آن اشتغال در صنعت فولاد ایالات متحده از 2.5 میلیون در سال 1974 به کمتر از یک میلیون در سال 1998 کاهش یافت. تولید جهانی در سال 1997 به 773 میلیون تن رسید، در حالی که از 786 میلیون تن در سال 1988 کاهش داشت. این رکود در کشور ایالات متحده که نقش بزرگترین تولید کننده در این صنعت را داشت، سبب ورشکستگی و افزایش واردات جهت تامین نیاز خود به فولاد شد. هم چنین سایر کشورهای تولید کننده نیز به نسبت سهم خود در این صنعت ضررهایی را متحمل شدند.